A Journey to TK Young Writer 2018 ตอนที่ 1 : ทำไมเมล์ส่งไม่ไปวะ

(เผื่อกรรมการจะเข้ามาเห็นด้วยนะครับ ฮา)

ถือโอกาสอัพบล็อกตัวเองเลยแล้วกันครับ เข้าเรื่องกันเลย คือเห็นมิตรสหายท่านหนึ่ง แชร์เวิร์คช็อปดังกล่าวในเฟซบุ๊ก เราก็แบบอยากไปดิ ยิ่งเกี่ยวกับการเขียน ต้องขัดเกลาฝีมืออย่างยิ่ง

ในการสมัครต้องเขียนอะไรก็ได้ในหัวข้อ "ถ้าฉันเป็นนักเขียน" ความยาวหนึ่งหน้าพร้อมแนะนำตัว เราก็ไม่ได้เขียนซักทีนับตั้งแต่วันที่เห็นโพสต์นั้น ตั้งแต่ติดโครงงานโรงเรียน เจองานฟรีแลนซ์ พอถัดไปก็โครงงาน NSC ทำเสร็จสอบพอดีเลย ปิดเทอมแล้วยังไม่จบกับโครงงานนี้อีก โดยรวมแล้วเหลือหนึ่งวันก่อนหมดเขตแล้วดันผัดวันประกันพรุ่ง จนมาถึงวันหมดเขต

เวรกรรมสำหรับคนที่จัดการเวลาแย่ๆ ก็คือจะมีเรื่องแย่ๆ เข้ามาพอดี ดันไม่สบาย จากท่านอนที่ไม่ดี (ตกหมอนมั้ง) ทำให้ไข้ขึ้น ปวดคอ-หัว-ตา น็อกถึงกลางวัน แล้ววันนี้ดันมีนัดเลยรีบออกจากบ้านไปถึงหกโมงเย็น ระหว่างทางก็คิดจะเขียนยังไงดี เสร็จกลับบ้านกินข้าวกินยาเสือกดันเผลอหลับ

ในใจตื่นมาพูดกับตัวเองประโยคแรกว่า "ไอเหี้ยเอ้ย ซวยละ" พร้อมกล่าวต่อในใจว่า "เออ ปีชงแม่งปีชงจริงวะ น่าจะเชื่อโกว"

เริ่มเขียนสี่ทุ่มเศษๆ ครับ ที่มีในหัวคือเขียนบทความ ตอนแรกอยากทำสัมภาษณ์ แต่แบบไม่ทัน และไม่คิดจะมโนขึ้นมา เลยโนสนโนแคร์ เขียนๆ ไปเล้ย ไม่ดราฟ ไม่เอาท์ไลน์ วู้วววว (อันนี้ทำเสียงตอนเริ่มเขียนจริงๆ ...)

ในหัวจากฤทธิ์ของยาเม็ดสามชั้นทำให้หัวไม่มีอะไรเหลือ และปวดหัวปวดคออยู่ แต่โชคดีที่ไข้ลดแล้ว เลยเริ่มด้วยการตั้งคำถามว่านักเขียนคืออะไร (คลิเช่สัสๆ) เลยคิดว่าจะทำยังไงให้มันดูขำดี เลยใส่บทสนทนาสมมติที่ล้ออะไรบางอย่างจริงๆ เพื่อโยงเข้าสู่ประเด็นต่อไป อันนี้ก็ไม่รู้ว่าจะฮาหรือเปล่าอะนะครับ

และพอกล่าวถึงการที่คนแม่งสถาปนาเป็นนักเขียนยังไงก็ได้ จากความหมายที่กว้างโดยไปก็อป Definition มาจาก Dictionary.com แล้ว (คลิเช่สัสๆ อีกละ) ก็ค่อยเริ่มบอกว่านักเขียนแบบที่อยากเป็นเป็นยังไง ซึ่งก็เขียนตามที่คิดอะ และพลังของงานเขียน แต่พออ่านเสร็จแม่งดันโลกสวยมากกกกกก

(นอกเรื่องหน่อยนึง) ตอนแรกเราก็แบบเสริชว่า "นักเขียน คือ" ในกูเกิ้ลเว้ย แม่งขึ้น Section ชื่อ "กำลังดังในอินเทอร์เน็ต" แล้วชื่อนักเขียนคนแรกที่ขึ้นคือมุราคามิ ตามติดมาด้วยเจเคโรวลิ่ง เราก็แบบ "แม่งมุราคามิแมสกว่าเจเคว่ะ 5555"

สุดท้ายต้องเขียนประวัติ เราก็เขียนชื่อนามสกุล เรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่ ซึ่งตระหนักว่าแม่งแมสๆ อีกละ เลยเขียนเป็นพารากราฟแนะนำตัวแบบเอาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก่อน แล้วค่อยสิ่งที่ตามมาแบบเล่าเรื่องเลยอ่ะ ไม่สนเรื่องวิธีการเขียนอะไรอีกแล้ว แต่พอกลับมาอ่านตอนหลังก็พบว่าเขียนแบบแมสๆ อยู่ดี....

เออถึงจุดไคลแมกซ์ละ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ห้าหรือหกได้ละกับการเขียนไฟลนตูดขนาดนี้ ก็จะเรียนรู้มาว่าตอนแรกระหว่างเราคิดก็คิดในใจไป แล้วเขียนเมล์รอเลยกรอกอะไรให้เรียบร้อย 11.59 แนบไฟล์ส่งเมล์เสร็จนอน ซึ่งก็สำเร็จตลอด (บ่มเพาะนิสัยแย่ๆ ) ก็ทำตามอย่างว่าหลังเขียนเสร็จ แล้วเข้าทวิตเตอร์ไปโม้ ความเหี้ยคือไม่ได้สังเกตว่าเมล์แม่ง .or.th ไม่ใช่ .co.th แต่บุญยังมีคือดันเห็นเมล์ที่ส่งกลับมาว่าเมล์ไม่มีอยู่จริง (เลขมันขึ้นต้อง Tab เลยกดเข้าไปดู)

เขียนอะไรก็ไม่รู้เพิ่อสมัคร workshop tkpark young writer เสร็จก่อนเวลาปิดรับสมัคร 1 นาที แต่เสือกใส่อีเมล์ผิด จาก .co.th เป็น .or.th T_T

— ⊿suphanut alright next station: nsc (@suphanutjui) March 2, 2018

ทวิตดังกล่าว ซึ่งตอนแรกมีแค่ "เขียนอะไรก็ไม่รู้เพิ่อสมัคร workshop tkpark young writer เสร็จก่อนเวลาปิดรับสมัคร 1 นาที"

คราวนี้เลยรีบส่งใหม่ไปในเวลา 12.01 พร้อมเรียกความเห็นใจจากท่านทีมงานช่วยรับเถอะด้วยการแคปหน้าที่เราส่งเมล์ไปแล้วไม่ถึงภายในเวลาไป

ถ้ากรรมการเข้ามาอ่านก็ขอความเห็นใจสำหรับเด็กตาดำๆ ในปีชงปีนี้ด้วยครับ จะได้มีตอนที่ 2 ต่อไป ขอบคุณครับ